Reacties

Vrijwel zonder uitzondering krijgen we positieve reacties op de voorstelling. En het is wonderwel gelukt om alle voorstellingen door te laten gaan, op één na. Op verzoek van buurthuis Olympus hebben we toen een aangepast programma gedaan om er toch een vermakelijke middag van te maken. Geen toneelsketches, maar wel liedjes, verhalen, dans, projecties en als speciaaltje onze dichteres. Zij droeg voor uit eigen werk en deed dat met verve. Het publiek was heel betrokken en vermaakte zich uitstekend. De coördinator was in haar nopjes vanwege het succes en het feit dat haar geplande middag niet in duigen was gevallen ondanks dat de theatervoorstelling aangepast was. Als enige van alle speelplekken werd er entree geheven. Maar het publiek kreeg waar voor haar geld. De (vooral) dames zongen uit volle borst mee, waagden zelfs een dansje met één van de daklozen en gaven veel complimenten over de gedichten. Maar wie schetst mijn verbazing als de coördinator achteraf haar beklag gaat doen. Het was niet wat zij had besteld en zij weigerde daarom de factuur te voldoen. Zoiets als in een restaurant je bord met smaak leeg eten en dan gaan roepen dat het toch eigenlijk die uitverkochte schotel had moeten zijn. Of naar de bioskoop gaan en je geld terughalen, omdat je dacht dat Robert de Niro een grotere rol in de film zou hebben. En geeft men ook het geld terug als je naar een musical gaat en het is toevallig de understudy die de hoofdrol vertolkt? Gek hoor. Eerst staan juichen en bedanken voor de gevarieerde en geslaagde middag en dan achteraf klagen dat het niet aan de verwachting heeft voldaan. Maar ja, er is veel tijdens deze productie waar ik mij over verbaas. Hulp komt uit onverwachte hoek (het thema van de productie ihkv Het Jaar van de Samaritaan), maar narigheid ook!

Lest best

Omdat de kerk waar we gaan spelen ergens achter het winkel centrum staat en je er niet met een auto kunt komen onder winkeltijd, moet ik de spullen al voor 10uur brengen. Skeelerman assisteert. We spelen pas 's avonds, maar vanaf 19uur kan ik er weer komen. S. blijft bij mij. Het is een prachtige dag en we gaan in het zonnetje zitten op een terras. Kopje koffie, kopje thee. Niks aan de hand. En als ik het koud krijg (bij gebrek aan uierzalf) gaan we nog even naar binnen. Op straat staat een verwarde vrouw te schreeuwen. Als zij even later binnenkomt duurt het niet lang of er komt politie, die haar vraagt mee naar buiten te gaan. Eén van de agenten herkent mijn metgezel en vraagt zijn achternaam. Even later wordt hij meegenomen. Nou moe? Staat hij als Mr Ike ergens te schreeuwen en met tafels te gooien dan doen ze niks en zit hij rustig met mij aan de koffie dan moet hij ineens mee! Ik leg uit dat we een laatste voorstelling hebben en vraag of ze hem niet de volgende morgen kunnen meenemen en sla mezelf voor het hoofd dat ik niet net iets eerder ging afrekenen. Het mag niet baten, maar ze beloven mij op de hoogte te houden. Hij moet een gesprek aangaan met iemand van het crisisteam. Een paar uur later wordt hij weer vrijgelaten. Hij is er heel rustig onder gebleven, had een goed gesprek, zei-ie. De gebruikelijke tirades over opgejaagd worden blijven uit. Ook de rest van de dag/avond blijft hij heel ontspannen. De andere spelers zijn met de trein gegaan en worden onthaald op een heerlijke maaltijd. Ik durf met S. nergens meer naartoe te gaan en eet bij mij thuis een hapje. Tegen 19uur zijn we compleet en leggen de laatste hand aan de techniek. Iedereen is in een opperbeste stemming. De voorstelling draait dan ook als een tierelier. De spelers zijn op hun best! Het plezier spat eraf en de volle zaal (±175 man) geeft veel open doekjes en een staande ovatie. Naderhand is er een borrel en krijgen we veel persoonlijke reacties. We hadden het toernee niet beter af kunnen sluiten dan hier in Haarlem! De grande dame heeft op het station een gesprekje gehad met de bloemist (hoor ik van A.) en die roze rozen staan op mijn tafeltje. En elke keer dat ik ernaar kijk, denk ik: "Het is mooi geweest!".

Meeuwen en uierzalf

De volgende dag in Osdorp haal ik samen met Skeelerman de spullen op. De 80 jaar oude organisator belt en zegt, dat hij tussen de spullen nog een cadeaubon voor mij heeft neergelegd, omdat hij het bloemetje was vergeten. Wat een lieverd! Omdat ik een auto tot mijn beschikking heb en verder die dag geen verplichtingen, rijd ik met S. naar het strand in Bloemendaal. S. die vroeger op een taxi heeft gereden en nog maar zelden in een auto zit, geniet van het ritje. Herinneringen komen boven en hij verhaalt over de kunst van het taxirijden. Het strand is weids en verlaten. Slechts een enkele hond kwispelt langs de kustlijn met zijn baas. Wel zijn er meeuwen in grote getalen. "Het gaat om vet." begint hij. "Meeuwen kunnen tegen de koude dankzij hun vet. Nu het kouder wordt smeer ik mij ook altijd in met vet, met uierzalf. Dat heb ik van de vogels geleerd." Hij toont zijn glimmende handen en legt uit dat hij daardoor altijd van die zwarte rouwranden om de nagels heeft. 's Nachts heeft hij het zo helemaal niet koud, terwijl hij alleen een zeil boven zich heeft en slechts twee T-shirtjes onder zijn regenjas draagt. "Maar misschien moet ik nu toch eens een trui gaan halen." mijmert hij in de koude wind die in onze gezichten slaat, terwijl hij zijn ogen niet van de meeuwen af kan houden. "Het mooiste moment van de dag is als het donker wordt en ik mijn vuurtje kan stoken. Dat is zo lekker! De warmte gloeit dan in mijn gezicht, terwijl de kou ergens achter mijn rug is. Dan ga ik liggen en heb ik eindelijk rust." Hij is blij dat het nu kouder wordt. Niets is zo erg als de zomer, want dan is het veel te lang licht en komt hij niet aan zijn rust toe. En waarom mensen het lekker vinden om in een huis te wonen, dat begrijpt hij al helemaal niet. "Als je dat nou verteld in de voorstelling, dan begrijpt men een buitenmens misschien beter." opper ik. Tegen de tijd dat we terug zijn in Amsterdam en hij bij mij nog even zijn mobiel heeft kunnen opladen, is hij helemaal soezerig geworden. Vandaag geen aanvaringen! Hij duikt meteen zijn bos in, heeft helemaal zin gekregen in zijn vuurtje. En het idee alleen al maakt hem helemaal gelukkig.