Het is een beetje klein, waar we gaan optreden. Als D. een sprong maakt op het hoge podium vliegt hij met zijn hoofd door de losliggende plafondplaat. Sommige spelers hijsen hun stramme lijven met veel moeite op het podium en alleen dat is al een komische act op zich. De achterwand is strak wit waar we goed op kunnen projecteren en een deel van de voorstelling kan voor het podium gespeeld worden. De geluids- apparatuur zit in een onhandige kast die alleen vanaf het podium bediend kan worden, maar met wat gepuzzel komen we er wel uit. Er valt nog meer te puzzelen, want er komt één speler niet opdagen. Ik druk ze nog op het hart dat ze het vooral met elkaar moeten doen en elkaar moeten bijvallen waar teksten vergeten worden. Ze gooien zich vol verve in het spel, improviseren erop los en weten het publiek enthousiast te krijgen. Er wordt erg veel gelachen en ikzelf krijg ook een paar keer de slappe lach als ik ze zo bezig zie. Het publiek zingt uit volle borst mee bij 'Goodnight Ireen' en roept verontwaardig als de agente het bouwsel van de Bouwer vernield."Oooohh!!" Het is een feest om voor dit publiek te spelen! De mevrouw die voor de voorstelling met gefronste wenkbrauwen haar bedenkingen uit had gesproken; "Moeten we naar die rare mannen gaan luisteren?" is helemaal om. Ze klapt haar handen rood en is net als de meeste mensen meteen opgesprongen om een staande ovatie te geven. De spelers staan te glimmen van plezier. Na de voorstelling is er een uitgebreid buffet met alle leden van deze kerk vanwege de seizoenssluiting. Iedereen heeft iets gemaakt en de drank vloeit rijkelijk. Ze weten wat feesten is in de Ark!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten