Het lijkt wel een estafette. Was onze Grande Dame net ontslagen uit de gevangenis, werd de Bouwer in zijn kladden gegrepen. De assistente die J. vervangt (die voorgoed uit de groep is gestapt) is nu zelf spoorloos. Afgelopen weekend waren er dus 5 spelers ipv 7. Mr. Ike greep zijn kansen. Hij stond nu op het podium en moest nog het één en ander kwijt over het opjagen van daklozen. Dat mag. Daar is een podium voor bedoeld. Daar mogen zaken aan de orde gesteld worden waar aan voorbij wordt gegaan. Daar mag je de aandacht vestigen op wat jij belangrijk vindt. Als Bridget Maasland een televisieprogramma mag maken over hoe zij moeder wordt in Amsterdam Zuid met al haar poen en gesettledheid en daarbij zo zwaar zucht alsof ze het moeilijkste bestaan van de wereld heeft, dan mag Mr. Ike het publiek bestoken met zijn woede en frustraties. Hij is nu op zoveel plekken weggejaagd en door zoveel mensen uitgekotst dat hij alleen nog dit toneel heeft. Hij braakt, tiert, en schreeuwt zijn liedjes eruit en slaat zo hard op zijn snaren dat er twee breken. En ondertussen bevalt Bridget van een zoon. Misschien noemt ze hem wel Ike, naar die orkaan weet u wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten