Deze weduwe is niet dakloos, maar voelt zich helemaal thuis tussen hen. Ze is dan ook te vinden in de inloophuizen en plekken waar iets georganiseerd wordt. Of dat nu een paasontbijt is, een yogales of een gespreksgroep over religies, ze volgt het allemaal. Ze is nooit te beroerd om te helpen en heeft voor iedereen een goed woord. Vandaag komt ze auditeren. Ze wil meedoen als ze maar geen tekst hoeft te zeggen en er ligt een idee voor een dans. Eigenlijk wil de Poes dit doen, maar het levert gedoe op met omkleden. De weduwe roept dat ze een beetje te oud is voor dit soort dingen, maar gaat toch meteen de speelvloer op en doet haar dans. Ze krijgt wat aanwijzingen hoe ze de dans wat gevarieerder kan maken. De Poes wilde zich er niet mee bemoeien, maar springt plots op en laat vol overgave zien hoe het beter kan. Ik ben verrast over de wulpsheid en de overgave. We hebben weleens iets geprobeerd tijdens een repetitie, maar toen kwam er niet veel meer uit dan wat houterige bewegingen en een hoop gegiebel. De weduwe weet blijkbaar haar inspiratie op te roepen. "Jeetje" roept de weduwe oprecht uit "Eigenlijk moet jij het doen! Je doet het veel leuker! En ik ben er al een tijdje uit" De Poes kijkt mij hoopvol aan. "Tja, het is tenslotte een fantasie... En we vinden er iets op zodat je snel omgekleed bent. Misschien een tekstje aanpassen... Oké dan." Haar neus krult. De weduwe is opgelucht dat ze niet flink aan de bak hoeft. Ze krijgt een (bescheiden) vergoeding voor de moeite en is ook daar blij mee. En de Poes likt spinnend haar velletje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten