We zijn regelmatig verhuist. Eerst zaten we in een ruimte zo groot als een huiskamer, waar spontaan mensen binnenvielen, omdat daar ook inloopspreekuren worden gehouden van het Straatpastoraat, mijn opdrachtgever. Krapjes dus om te kunnen spelen. Toen konden we verhuizen naar een gigantische zolder met veel balken. Meteen was er meer inspiratie . Ook konden mensen de spelopdrachten gaan voorbereiden op verschillende plekken in die ruimte. Maar aan deze weelde kwam al gauw een einde, omdat het gebouw tot verboden bouwterrein bestempeld werd. We gingen terug naar de "huiskamer". In het gebouw van de Diaconie vonden we een kantoorruimte. Niet veel groter dan de huismaer, maar wel een stuk rustiger, omdat er geen inloop mogelijk was en met minder meubilair. Er bleek een grotere ruimte beneden in datzelfde gebouw en nadat we dachten die te hebben geconfiskeerd, bleken ze op de repetitiedag daar te vergaderen. En dat terwijl die mensen alleen maar stilzitten! Maar eindelijk is gisteren de oplossing gekomen. We kunnen repeteren in een kerk, waar we de voorstelling ook gaan spelen in april. Eindelijk de ruimte!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten