Het is altijd een verrassing wie er komt opdagen. Zelden is men op tijd en als de deelnemers dan eindelijk binnen druppelen moet er eerst een kopje thee gedronken worden, een broodje gegeten. Dan nog een sigaretje of even gebruik maken van de telefoon. Mensen willen ook graag hun persooonlijke verhalen kwijt. Halverwege de repetitie lopen er nog steeds mensen binnen. Sommigen komen eenmalig om te uit te proberen of het iets voor hen is of willen komen kijken als stagiair of als fotograaf. Maar wie binnenkomt moet meedoen is mijn stelregel. Ook als de Diaconie een rondleiding van hoge heren heeft, die toevallig onder de warming-up plaats vindt. Ze staan vrolijk mee te galmen bij de stemoefeningen, maar gaan er gauw vandoor als de spelimprovisaties beginnen. De spanningsboog van de spelers is kort en de zucht naar nicotine is groot. Na zo'n 3 kwartier is er alweer een spontane pauze ontstaan. Maar ach, gezellig is het wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten