Zanggroep de Straat- klinkers hebben een optreden in Limburg. Een groot aantal van mijn spelers zingen mee en kunnen niet naar de repetitie komen. Met twee spelers spreek ik af om te komen repeteren. Het regent en ik voel de bui al hangen. Om 13 uur is er dan ook niemand. De beheerder van de Nassaukerk kijkt mij met een geamuseerde blik aan. "Het zal mij benieuwen of er iemand komt". Hij kent zijn pappenheimers. En hij is dan ook heel benieuwd waar dit project toe leidt. "Is moeilijk voor ze hè om een beetje op tijd te komen". Ik besluit te wachten tot 13.30uur en om mijzelf aan dat besluit te houden roep ik dan ook naar de beheerder dat ik stipt wegga op dat tijdstip. Hij grijnst begrijpend, straalt zelf een en al geduld uit. Precies om één minuut voor half gaat de bel. Toch nog iemand! "Ohh" roept de beheerder "Wat geraffineerd! Dat moet wel een vrouw zijn!" Ik voel even protest bij die opmerking. Maar als de deur opengaat staat daar inderdaad de vrouw. Maar dan wel één die helemaal doorweekt is. De neiging haar meteen naar de speelvloer te sleuren onderdruk ik, want dat zal niets opleveren. Wil ik echt iets voor elkaar krijgen, dan moet dat geraffineerder aangepakt. "Kopje thee?" "Ja, graag!" "Boterham?" "Ja, lekker." "Valt niet mee met die regen" "Nee, ik lag eigenlijk wel heel lekker in mijn tentje.." Als zij opgedroogd is en rust over zich heeft gekregen, gaan we de vloer op. We schaven de scène bij, kleuren deze in met muziek, doen een dansje en gaan voldaan de deur uit. We zijn weer een stukje verder gekomen. Buiten is het opgehouden met regenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten