Het stuk is bijna rond. Er moet nog 1 scène gezet worden. Wel de lastigste, omdat het een groepsscène is en tevens het einde van het stuk. Maar ik heb er zin in en hoop dat het zo voortvarend gaat, dat we zelfs de eerste doorloop kunnen doen. In ieder geval genoeg reden om vandaag te gaan borrelen na de repetitie. Ik haal allemaal lekkere dingen, die je in een inloophuis voor daklozen niet snel zult vinden. Olijven, Franse kaasjes, hoemoes, tapenade, tzatziki, aioli, kerstomaatjes, Arabisch brood en natuurlijk flessen rose en blikjes bier. Maar ik ben iets te optimistisch. Eerst komt de Poes mokkend en drijfnat binnen. Ze was de Slaapkop gaan wekken, maar werd niet binnengelaten door diens huisgenote. Die had haar toegesnauwd dat ze hem zelf wel uit zijn bed ging halen. Daarna was ze drijfnat geworden van de korte maar hevige regenbui. Toen kwam onze zevende speler opgewonden binnen. "De buurvrouw gaat maandag op vakantie en heeft niets geregeld voor de hond!" En er volgt een hele tirade over gemakzucht en verantwoordelijkheden. "Ja, het spijt mij hoor, maar ik kan zo niet repeteren. Ik ben veel te opgefokt. Kijk, wat er met mensen gebeurt en al die problemen dat interesseert mij geen ene moer. Maar een hond die aan zijn lot wordt overgelaten en dakloos wordt, dat laat ik niet gebeuren!" Ze gaat iets regelen en komt later terug zonder hond, maar met dezelfde opwinding. Als de Slaapkop eindelijk komt is hij zijn script kwijt en geeft iedereen de schuld, tot hij het in de kerk terugvindt waar alleen hijzelf heeft gezeten. Mamasan komt een uur voordat we ermee ophouden. Op de valreep kan ik toch nog aan de scène werken, maar ook dan veel discussies en gesnauw. De borrel maakt veel goed. Iedereen is vrolijk en geniet met volle teugen. Alle opfoks zijn als sneeuw voor de zon verdwenen en we waggelen allemaal voldaan de deur uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten