Vanaf nu wil ik elke repetitie een doorloop doen, dus het hele stuk achter elkaar en vooral aan de overgangen werken. Want dat maakt dat er vaart en ritme in het stuk komt. Ik heb iedereen op het hart gedrukt op tijd te komen en elke dag naar de teksten te kijken. Het stuk groeit beetje bij beetje en ik bewaar mijn geduld. Maar waar de meeste spelers met kleine stapjes vooruit komen, is er ook iemand die achteruit gaat. Teacher is de laatste dagen al vroeg op de dag hartstikke dronken. Dan vergeet hij zijn teksten, zingt vals, maakt pauzes na elke zin, weet zijn cues niet en valt in slaap als hij even niet op hoeft. Ik had hem al aangesproken op zijn verantwoording naar de groep toe en hij beloofde iets minder te drinken op de dagen dat we repeteren of spelen. Maar het tegendeel gebeurt. Deze keer is hij zo dronken, dat hij zich moet vasthouden om niet om te vallen. Waar het wel een estafette lijkt van uitbarstingen in deze groep, is nu de beurt aan mij. Ik geef hem een donderpreek over verantwoordelijkheden en waardigheid, maar word zo kwaad dat hij van mij op kan donderen. Maar we hebben nog maar 3 dagen te gaan en ik kan niet zo gauw een oplossing bedenken. Mamasan is als altijd de katalysator en weet het zo te verwoorden, dat je toch weer begrip voor hem krijgt. Eigenlijk zijn we ook allemaal dol op hem. Als we allemaal uitgepreekt zijn en alle alternatieven hebben besproken, gaan we toch maar door. Teacher levert zijn voorraad bier in tot we klaar zijn met de repetitie. En dan heb ik zelf erg veel trek in een glaasje rosé gekregen en zoeken we met de halve groep een terrasje op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten